सोँचे जस्तै हुने भए जिन्दगी यो खास हुन्थ्यो।
फक्रेको फुल टिप्न पाए को यहाँ उदास हुन्थ्यो।।
फक्रेको फुल टिप्न पाए को यहाँ उदास हुन्थ्यो।।
अर्पण गरी यो जिन्दगी माया मै दिन् विताएर
न्यानो काख्को आभास् पाए मन् पनि वतास हुन्थ्यो।।
न्यानो काख्को आभास् पाए मन् पनि वतास हुन्थ्यो।।
पढ्यो खोस्टो सिरानीमा रिन्मा डुब्यो भौँतारियो
बाँच्ने आधार पाको भए कुन् नेपाली प्रवाश हुन्थ्यो!।
बाँच्ने आधार पाको भए कुन् नेपाली प्रवाश हुन्थ्यो!।
सधैँ आब्हान गरे यि दुई बाहु मायालाई
मेरो साथ्मा तिमी भए म जिएको आभास हुन्थ्यो।।
मेरो साथ्मा तिमी भए म जिएको आभास हुन्थ्यो।।
आफ्नो अनि आफ्ना भन्ने कर्तब्यले तय गर्छ।
सबै आफ्नै हुने भए के आफ्नै बाट त्रास हुन्थ्यो?
सबै आफ्नै हुने भए के आफ्नै बाट त्रास हुन्थ्यो?
कृष्ण "प्यासी"
रुपन्देही।
रुपन्देही।
No comments:
Post a Comment