पागल -लक्ष्मीप्रसाद देबकोटा

~~नेपाली साहित्यका महाकवि~~~
लक्ष्मीप्रसाद देबकोटाको पागल कबिताको एक अंश:-


जरुर साथी ! म पागल!
यस्तै छ मेरो हाल!

तिमि चतुर छौ बाचाल!
मेरो गणितमा एकबाट एक झिके
एकै बाँकी रहन्छ,
तिमी पाँच ईन्द्रीयले काम गर्छौ , म छैटौँले
तिम्रो गिदी छ साथी! मेरो मूटु!
तिमी गुलाफलाई गुलाफ सिवाय देख्न सक्दैनौ।
म उसलाई हेलेन र पद्मीनी पाऊछु।
तिमी बलिया गद्य हौ म तरल पद्य छु
तिमी जम्दछौ जब म पग्लन्छु
तिमी सँग्लीन्छौ जब म धमिलिन्छु
र ठिक त्यसको उल्टो ! तिम्रो संसार ठोस छ मेरो बाफ
तिम्रो बाक्लो मेरो पातलो
तिमी ढुङ्गालाइ बस्तु ठान्दछौ , ठोस
कठोरता तीम्रो यथार्थ छ म सपनालाइ समात्न खोज्छु
जस्तो तिमी त्यो चीसो मीठो अक्षर काटेको पाण्टिकीको
मेरो काँढाको बेग छ साथी!तिम्रो सुनको र हिराको
तिमी पाहाडलाइ लाटा भन्छौ म भन्छु बाचाल
जरुर साथी! मेरो एक नसो ढिलो छ
यस्तै छ मेरो हाल!

जरुर साथी ! म पागल!
यस्तै छ मेरो हाल!

[साभार: प्रगति (बर्ष 1, अंक 3, 2010) बाट]